بسم رب المهدی

پس انسان ذاتا و فطرتا خداجو و خداخواه است؛و

خداپرستی او پاسخی است به خواسته درونی اش

فَأَقِم وَجهَکَ لِلدّینِ حَنیفًا ? فِطرَتَ اللَّهِ الَّتی فَطَرَ

النّاسَ عَلَیها ? لا تَبدیلَ لِخَلقِ اللَّهِ ? ذ?لِکَ الدّینُ

القَیِّمُ وَل?کِنَّ أَکثَرَ النّاسِ لا یَعلَمونَ

                               سوره مبارکه الروم آیه 30

 پس حق گرایانه به این دین [(دین اسلام)] روی آور؛ [و] هرگز تبدیلی در آفرینش

[تکوینی] خدا نباشد. این است دین ثابت و استوار؛ اما بیش تر مردم نمی دانند.

 

خدا در این آیه خطاب به پیامبر (ص) می فرماید: دین را وجهه نظر خود قرار بده؛ یعنی توجهت کاملا به سوی دین باشد؛ خود را درست مواجه با دین قرار بده؛ نکند بخشی از وجودت به دین پشت کرده باشد؛ سرشت خدایی، که خدا همه انسانها را بر آن سرشته، این است؛ یعنی خداخواهی و رو به سوی او کردن. خداوند می خواهد بفرماید که ای پیامبر، چیزی برخلاف فطرت و خواست فطری به تو نگفتم. تمام توجهت به دین باشد. البته باید به این نکته دقت کرد که احکام دین و قواعد اصولی دین موافق با نوع آفرینش انسان است: اگر در دین دستور داده شده که خدا را پرستش کنید، پرستش خدا موافق فطرت و خلقت آدمی است؛ اگر گفته شده است دیگران را یاری و عدالت را مراعات کنید و ستم نکنید، انسان باطنا این ها را می طلبد؛ و این است راز پیروزی دین خدا،اسلام. 

در اندرون من خسته دل ندانم کیست       که من خموشم و او در فغان و در غوغاست[1]

پی نوشت:
1.دیوان حافظ،ص53.

نوشته شده در سه شنبه 92 اردیبهشت 17ساعت ساعت 4:37 عصر توسط حسین مرادی نژاد| نظر بدهید