سؤال: آیا تشبیه بعضی انسان ها به حیوان در قرآن جسارت و ناسزاگویی نیست؟

 

پاسخ : با نگاهی به منافع حیوانات و عملکرد بعضی انسان­ها، تشبیه ?اولئک کالانعام بل هم اضل?¹ را حق و منطقی می یابیم؛ گرانترین لباس انسان، ابریشم، از حیوانات است. مهم ترین غذای انسان، شیر و عسل  گوشت و ماست از حیوانات است. حیوانات وسیله بارکشی و شخم زدن و منبع درآمد و اشتغال هستند. تمام کارخانه های پشم ریسی، چرم سازی، لبنیاتی و مرغداری و دامداری ها کارشان به حیوانات وابسته است. حیوانات بعضی معلم بشرند. کلاغ، دفن مرده را به فرزند آدم و نسل او آموخت. بعضی گزارشگر انبیا می شوند؛ هدهد، گزارش انحراف مردم سبأ را نزد حضرت سلیمان آورد. بعضی محافظ انبیا می شوند؛ تار عنکبوت، پیامبراسلام(ص) را در غار حفظ کرد. حیوانات قابل تربیت و آموزش هستند. حتی حیوانات آزار دهنده مثل مار، تنها کسانی را میگزند که به آنها نزدیک شده باشند. با توجه به مطالب فوق، آیا انسان هایی که از دور مردم آزاری می کنند و مناطق دوردست را بمباران و موشک باران می کنند، از مار بدتر نیستند؟ افرادی که شبانه روز برای مردم حیله و خدعه
می کنند و به خاطر رسیدن به هوسهای بی انتهای خود نسل انسان را به تباهی می کشند، از حیوانات بدتر نیستند؟ آدم هایی که یک تنه صدها پرونده جرم و جنایت دارند، از درنده ترین حیوانات پست تر نیستند؟ ... واقعاً در مورد اینطور آدما باید گفت:«بیچاره حیوانات»!!!

 

پی نوشت :

1. اعراف/179.

نوشته شده در جمعه 92 اردیبهشت 13ساعت ساعت 6:47 عصر توسط حسین مرادی نژاد| نظر بدهید