سوره مبارکه الفاتحة آیه 1

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ(1)
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

یک وقت انسان نماز میخواند، مثل بقیه‌ى عادات روزانه؛ مسواک میزنیم - فرض بفرمائید - ورزش میکنیم، همین جور نماز هم میخوانیم در وقت. یک وقت نه، انسان نماز میخواند، با این احساس که میخواهد حضور در محضر پروردگار پیدا کند. این یک جور دیگر است. ما همیشه در محضر پروردگاریم؛ خواب باشیم، بیدار باشیم، غافل باشیم، ذاکر باشیم. لیکن یک وقت هست که شما وضو میگیرید، تطهیر میکنید، خودتان را آماده میکنید، با طهارت جسم، با طهارت لباس، با طهارت معنوىِ ناشى از وضو و غسل میروید خدمت پروردگار عالم. ما در نماز باید یک چنین احساسى داشته باشیم. رفتیم خدمت پروردگار، عرض کردیم؛ با این حال وارد نماز باید شد؛ خود را در مقابل خدا باید احساس کرد؛ مخاطب باید داشت در نماز. والّا صرف اینکه یک امواجى را که ناشى از کلمات و حروف هست، در فضا منتشر کنیم، این آن چیزى نیست که از ما خواسته شده. میشود همینطور گفت: «الحمد للَّه ربّ العالمین. الرّحمن الرّحیم. مالک یوم الدین ...»(1) و امواجش را منتشر کنیم. همین را میشود با قرائت خوب هم خواند، اما بى‌توجه، که باز هم همان منتشر کردن امواج صوتى است در هوا. این، آن چیزى نیست که از ما خواسته شده. از ما خواسته شده که در حال نماز دلمان را ببریم به پیشگاه پروردگار؛ از دلمان حرف بزنیم، با دلمان حرف بزنیم؛ اینها مهم است. این را در وضع ترویج نماز، در نمازى که خود ما میخوانیم، نمازى که به دیگران تعلیم میدهیم، این نکته‌ى روح نماز را باید توجه کنیم.

1) سوره مبارکه الفاتحة آیه 1
بِسمِ اللَّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ (1)
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

1) سوره مبارکه الفاتحة آیه 2
الحَمدُ لِلَّهِ رَبِّ العالَمینَ (2)
ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است.

1) سوره مبارکه الفاتحة آیه 3
الرَّحمنِ الرَّحیمِ (3)
(خداوندی که) بخشنده و بخشایشگر است (و رحمت عام و خاصش همگان را فرا گرفته).

 

بیانات مقام معظم رهبری در دیدار شرکت‌کنندگان در هفدهمین اجلاس نماز 1387/08/29

نوشته شده در چهارشنبه 92 اردیبهشت 18ساعت ساعت 11:41 صبح توسط حسین مرادی نژاد| نظر